Nu ik bijna een jaar workshops geeft heb ik al heel wat mensen mogen begeleiden.

Echt van allerlei pluimage.

Veel zoekers, naar meerwaarde. Naar kunstzinnige toetsen. Zoekers naar zichzelf.

Wat ik de laatste tijd veel over de vloer krijg ik zoekers die perfectie willen loslaten.

Perfectie dat is willen controleren. Nu dat willen controleren dat komt in heel wat verschillende aspecten voor. In faalangst en in balen als iets niet is zoals het in je hoofd hoorde te zijn.

Jaren heb ik moeilijkheden gehad met perfectionisme, met durven falen, opnieuw gewoon kunnen eigenwijs spelen als volwassene. Misschien had ik porselein wel nodig om langzaam perfectie te kunnen lossen. De vele faalmomenten wanneer ik de oven leeg gemaakt heb. Tot hartzeer. Tot tranen.

Nee ik ben er zeker van. Porselein heeft mij niet echt nodig, maar ik haar :).

En nu ik het steeds beter onder de knie heb, nu vraag je je misschien af.,

Wat dan onder de knie? Wel het falen en porselein.

Is het fijn om op het juiste moment los te laten. Het is een wilde madam, die leg je niet 100% aan banden. Die wil je niet 100% controleren. Nee, die laat je springen en stuiteren, die laat je wild zijn.