Wonderkamer en portfolio
Meike Janssens
Porselein en mixed media
Ik werk vanuit persoonlijk perspectief rond de mens zijn omgeving. De wens om de wereld, dieren en mensen in te delen met labels. Structuur te geven aan chaos. Dit werk is ooit gestart vanuit een wil om structuur te geven aan mezelf.
Mijn eigen kwetsbaarheid om te zetten in een project, waarbij dit langzaam uitgroeide met bredere en diepere lagen. Meer met een universele kwetsbaarheid en verbondenheid.
Anderen en zichzelf te begrijpen en bevattelijk te maken. Ik maak gebruik van het sensuele om uitdrukking te geven aan mijn beeldtaal.
Reeks TouchSkin SkinTouch
Verder werk ik vaak met organisch en gevonden materialen en rond tegenstellingen. Omdat tegenstellingen en werken op grenzen mij eindeloos inspireert en boeit.
Reeks InsideNatre – NatureInside – Dreaming of beauty
Wandel door mijn wunderkammer
TouchSkin – SkinTouch (2020-2021) – lopend onderzoeksproject
Hoe kunst op mijn lichaam de begrenzing wordt tussen de wereld en mij
TouchSkin SkinTouch
De mens heeft de neiging om chaos te willen structuren. De wereld en dus ook de mens in hokjes in te delen.
Vaak voelen hokjes De labels als een corset. Echter heb je zelf in handen of je ze aantrekt of verplaatst. Het werkt belemmerend, maar labels die echt passen kunnen ook bevrijden.
Over belemmering en persoonlijke groei.
Dreaming of beauty – 2020/2021 en lopend kunstonderzoek
Geboeid en gebeten door organisch restmateriaal en andere fragiele elementen.
NatureInside – InsideNature
Mijn blik op de wereld, kleuren, vormen.
Mijn blik op schoonheid, die mij elke dag overvalt
.
“
Doorkruisen van mijn hoofd, verzamelen wat op mijn pad komt.
De realiteit wordt mijn realiteit of realiteiten. Organisch materiaal wordt aangepast tot kunst.
Natuur wordt een curiosa.
Afgevallen en dode takken, zaden, dennenappels of ander organisch materiaal. Ik droog ook schillen van vruchten of versnijd vruchten en laat ze in schijfjes drogen.
Geïnspireerd door tegenstellingen.
Het inferieure materiaal wordt verheven met edelmetalen.
Het efemere wordt tijdloos porselein.
Het vergankelijke wordt duurzaam.
Het onzichtbare, wordt zichtbaar.
Niets is een zekerheid als metafoor voor het leven. Als het willen vasthouden van tijd, verstild in sculptuur. Porselein als materiaal, kwetsbaar en fragiel, zoals onze tijd hier op aarde. Ik verwijs hier naar resten, naar overblijfselen van een groter verhaal.
Als de tijd die wegglijdt en tegelijk stilstaat.
Door er draagbare kunstwerken van te maken reizen de kunstwerken mee met de toeschouwer. Als het tijdelijke dat opnieuw een verlenging krijgt.
Natuur als invloed en rechtstreekse inspiratie. Draagbaar voor de mens, maar evengoed in je interieur of aan een boom of haakje buiten. Zo kan dezelfde sculptuur verschillende invalshoeken krijgen en vormen van ‘reizen’. Reizen door verhalen die ontstaan, door op je lichaam te zijn, door het wiegen aan een boom. Of misschien wel door doorheen de tijd te veranderen van ‘functie’.
Werken met porselein, dat is altijd wat mixed media. Je werkt met gips, allerlei papier, glas, organisch materiaal en meer.
Ik voel mij een laborant/kunstenaar/vormgever. En meer. Heerlijk.
Dive into – Dromen van vakantie, reizen in herinneringen – reizen in je hoofd. Ontsnappen uit de bubbel of in onze bubbel.
Voor mij is er iets ambigue aan het werk van Hockney.
Alles gelijkt op het eerste gezicht vakantie en ontspanning te ademen, maar er hangt een vreemde artificiële sfeer. Bijna te perfect. Een ontsnapping naar het beloofde vakantieoord, een droom, een walhalla.
Geïnspireerd door David Hockney’s A bigger splash
Landschappen worden kunst en krijgen mijn (ideale) beeld van de werkelijkheid.
Ik maak zo mijn eigen zachtere realiteiten, ontsnappingspogingen.
Landschappen door de ogen van porselein.
